gece spazmı

Yine yalnızlığımı yaşarken gecenin yarısında geriye dönüp baktığımda yaşadığım şeylerin benden giittikçe uzaklaştığını görüyorum.zamanın o iğrenç oyunu.buna alışamadım bir türlü ama bu duygunun oluşumunu açıklayabiliyorum en azından.Ama açıklayamadığım birşey var yaşadıgım geçmişimin benden uzaklaşmasının yanı sıra aynı zamanda bana yabancılaşıyor olması.Ewet gün geçtikçee daha da tanımaz oluyorum kendimi ve yaşadıgım geçmişimin anlarını paylaştığım insanları.Zaman öylebir süzgeç ki herşeyi alıp gidiyor tanınmışlıkları bile siliyor.
Bazen zamanımı paylaştığım insasnların anlamsızlıgını farkediyorum ve buna şaşıyorum.Şimdi çok yakınım olan insanlar biliyorum ki gün gelecek beni unutacaklar hatta yaşadıgımız anların izleriş bile silinip gidecek belleklerinde bundan beş on yıl sonra burada zamanı paylaştığımız insanlarla görusemicez bile ve birbirimizi hatırlamayacagız dahası ve acısı ya da karmaşıgı da hiçbirimizin bundan rahatsızlık duymaması.Madem unutulup gidecek bu anlar niye yasanıyor madem silinecek dostluklar nıye kuruluyor ve bu kadar çok onemseniyor.

Evet gidiyorum şimdi ve yarın kalktığımda zamanımı paylaştıgım yabancıların arasına karışacağım.kimsenin kimseyi tanımasının mumkün olmadıgı bu dunyada insanlar neden birbirlerini tanımak ve yakınlaşmak istiyor.bu yaşlı dünyanın genç insanlarının çocuksuluğu işte.
eski günlerin kafamda silinip gidişine bakarak çaresizce kahroluyorum yaşadıgımı kanıtlayamaz oluyorum yaşadığımı hissedebileceğim ve kanıtlayacağım tek zaman parçası şu an ama ben onu da hissedemiyorum.Zamanın içinden yaşamadan geçip gidiyorum ona katılamayışım benı ilgilendir miyor artık o benim dışımda akıp giderken ben de kendi içimde ölüp gidiyorum hayallerimi zamanın tişksintilerini silip kendimden nefret edip ve aynı zamanda günahlarımdan şeytanca bir zevk alıp şehvetin en doruğuna ulaşma isteği vve aynız amanda ölme öldürme dileklerile yalnızlıgımı ruhumun en ıssız köşelerine saklayıp ve manyakça abnlşamsız şeylert yazıp içinde yaşadıgım anlamsız ve bir o kadfar küçük zaman dilimişni degersizliği ile degerlendiriyorum su an yaptığımın anlamsızlıgı ,tum anlamlarımı sarıp sarmalayıp kendi gövdesinin içine koymuş gibi sankii.Ve bende çocuksu hayallerimin yaşlanışını seyredip ölmeyi bekleyişin bir kanıtı ve çaresizi bir siluetim mutsuzlugun resmiyim artık.Tekjl kimliğim tek anlamım ve saçmalıgım bundan ibvaret.kendimi küçümseyip tum zayoflıklarımı kabul etmekle nereye varabilirim vwe varmaya calışıyorum hiç bilkmiyorum içimdekiş anlamsızlıgın şifresini ,ve dolmak bilmez boşlugun yerine koyulabilecek şifreyi istiyorum.Beynımı,n deribnlşiklerinde bilinçaltımın herhangi bir duvarının altındaki herhangi biryere saklı duruyor biliyorum vu onu kavrakmak özumsemek istiyorum.sonra da gerçeksizliğimin gerçekliğini oluşturan önceleri saf şimdilerde ise günahkar ruhumun yıkanabileği yıkanıp temizlenebileceği bir hayat sıvısı istiyorum.kana susuyorum gecenin karanlşıgında.gecenin karanlıgını kızıla boyama arzusuyla olumun yanı başında istemsiz duruyorum ve doldurdugum boşlıuğun bilincinde değilim artık.Sadece yazan parmaklarımın kayıtsız seyircısı.

RUHUMUN İÇİNDEN GEÇEN DUYGULARI VE O DUYGULARIUN BEYNIMDE KELIMEYE ÇEVRİLİŞİNİ İZLİYORUM HAYRETLE HİÇ DURAKSAMADAN DUSUNMEDEN VE BIR AN OLSUN KENDIMI KONTROLE KALKIŞMADAN İÇİMDE BİRİKMİŞ KELİMELERİN KANINI KUSUYORUM YILDIZIMI KAYBEDİŞİMİ HATIRLADIGIM BU DİPSİZ KARANLIGA BATMIŞ GECENİN ORTESINDEA YUVARLANIRKEN.ARTIK GİTMELİYİM.DAHA FAZLA YAZMAK SABAHA KADAR YAZMAK HATTA ÖLENE KADAR YAZMAK İSTERDİM AMA CÜZDANIMIN BANA BAHŞETTİĞİ ZAMAN VE YAŞADIGIM HAYAT ANCAK BU KADARINA İZİN VERİYOR.ASLINDA İZİN BİTELİ BAYA OLDU AMA BEN KENDİMİ YAZMANIN KIZIL ŞEHVETİNE KAPTIRDIĞIM İÇİN KALDIM BİRAZ DAHA.ŞU AN İçİMİN KELİMELERİ DURULDU.BİŞEYLER YAZABİLKMİŞ OLMANIN HAFİF HAZZI KALBİMDE.AYNI ZAMANDA DA TERCÜMESİNi ETTİĞİM DUYGULARIMLA BOĞUŞMAK ZORUNDA OLMANIN İSTEKLİ KORKUSU .DİNLEDİĞİM ŞARKILAR VE YAZDIGIM KELIMELERIN BENİ VURDUGU HÜZNÜN TADINI ÇIKARMAYA GİDİYORUM.MELANKOLİNİN DİBİNDEYİM ŞU AN.VE HAYATIN DAHA DA DİBİNDE YAŞAMIN OLMADIGI ZAMANIN HIC AKMADIGI HİÇBİRŞEYİN DEGİŞMEDİĞİ TEKDÜZE BİR DÜNYADA YAŞIYORUM ARTIK.VE BUNUN FARKINDALIGI İLE KÜÇÜMSÜYORIM KENDİMİ BİLİYORUM Kİ BİRGÜN GELECEK VE TÜM SORULARIMIN CEVABINI ALABİLECEGİM, ZAMANIN POERDESİ KALKTIGINDA HERŞEYİ KAVRAMANIN VE AZ ÖNCE İÇİNDEN ÇIKIP GELDİĞİM ATEŞİN DEHSETİNDEN KURTULMANIN SEVİNCİ İLE ÖGRENECEGIM HERSEYİ VE OGRENDIKLERİMİ DUNYANIN KEDERLİ GÖLGESİNİN ÜSTÜNE KANIMDAKİ ATEŞLE BİRLİKTE KUSACAĞIM.EN COK DA KENDİ GÖLGEM UZERİNE.KARANLIGIN İÇİNDE DÖNÜP DURAN ISSIZLIGIN RESMİ VE ÇARESİZLİĞİ GÖLGEMİN ÜSTÜNE....